استراتژی قدیمی کنترل توان راکتیو

استراتژی قدیمی کنترل توان راکتیو در یک DFIG WT
یک ساختار معمولی از سیستم DFIG WT در شکل 2 نشان داده شده است. توان راکتیو خروجی سیستم، QWT، ترکیبی است از توان راکتیو سمت استاتور DFIG، Qs، و توان راکتیو GSC ، Qg. Qs و Qg می توانند به ترتیب ازطریق مقادیر مرجع خود QsWT و QgWT توسط کنترلر RSC و کنترلر GSC ، کنترل شوند.

بیشتر بخوانید: 

حفاظت در حالت مجزا

در استراتژی قدیمی کنترل توربین بادی، تابع GSC برابر است با انتقال لغزش توان اکتیو از/به شبکه برای اطمینان حاصل کردن زا ثابت بودن ولتاژ لینک dc؛ در نتیجه خروجی توان راکتیو تنها با RSC کنترل می شود. RSC معمولاً در ولتاژ استاتور حول بردار کنترلی عمل می کند که در آن جریان محور q، Irq، توان تحریک را کنترل می نماید. Qs می تواند با کنترل Irq تنظیم شود. مرجع Irq با استفاده از معادلات 4 تا 6 یا از طریق کنترل کننده ی PI قابل محاسبه می باشد. در این مقوله ی کنترلی،  QgWTبرابر صفر و QsWT برابر با QrefWT خواهد بود.

2) دامنه ی توان راکتیو: دامنه Qs عمدتاً از طریق دو پارامتر تعیین می گردد: جریان سمت روتور، Ir، و جریان سمت استاتور، Is. جریان سمت روترو مهمولاً با جریان اسمی RSC محدود می گردد، در حالیکه حد جریان سمت استاتور با حد حرارتی رسانای استاتور تعیین می شود.

بر طبق کد شبکه بریتانیا ، مزارع بادی باید قابلیت تأمین توان راکتیو با دامنه -0.33 pu تا +0.33 pu را در توان اکتیو اسمی داشته باشند. بر اساس اامات کد شبکه، ما Is را با سرعت های مختلف باد و با مرجع های گوناگون توان راکتیو محاسبه نموده و به حداکثر مقدار 0.91 pu  برای Is دست یافتیم. بنابراین، جریان اسمی استاتور، IratedS را برابر با 0.91 pu انتخاب می کنیم. مبدل سمت روتور همان طراحی مبدل سمت شبکه را دارد و در آن ضریب ایمنی δ برابر 0.37 انتخاب می شود. بر اساس پارامترهای انتخاب شده و پارامترهای موجود در ضمیمه، قابلیت توان راکتیو سیستم DFIG WT برای ولتاژهای مختلف شبکه در شکل 3 به نمایش درآمده است. حد جریان سمت روتور برابر با جریان اسمی RSC می باشد. تلفات توان اکتیو و راکتیو در نظر گرفته شده است.